पैलतीर!!!

कळून येतो फोलपणा जगण्यातला
काळानुरूप मुखवटे फाटताना…
सुन्न करते नात्यांची विधीशून्यता नि
सोबत्यांची औपचारिकता…!

कचाकच तुडवली जाणारी
भावनांची स्पंदने…
उद्वेगाच्या तप्त खांद्यावर
आक्रंदतात असहायपणे…!

डोळ्यातली शून्य नजर
शोधत राहते…
अमावास्येच्या रात्रीत तेवणारा
मंद चिरंतन दिवा…!

मस्तकात तडतडलेली शीर
अभावितपणे शांत होत जाते…
निरर्थक प्रतिक्रिया नि
ओशाळवाण्या मुर्दाड चेहऱ्यांनी…!

उसवत जाणाऱ्या स्वप्नांची वीण
खिन्नपणे हसून वळते…
निराशेच्या पैलतीरावर
दुःख कोवळे नव्याने कळते…!!